Halveti Ruhi, bir bardak kahvenin ürünüdür aslında. Kendi başıma içtiğim bir kahvenin sayesinde oluştu bugün saat 21.30 sularında. Bir çoğumuzun başına geldiği gibi anlattığım şeyleri dinleyecek birilerini bulamadığımdan yazmaya karar verdim. Yani dinlemeyen insanlar yetmedi birazda okumayacak olan insanları bulmalıyım dedim.
Evet ilk paragraf biraz fazla karamsar,depresif oldu farkındayım. Fakat bu blog her zaman öyle olmayacak. Tek bir konu üzerine yazmak için açmadım burayı. Bir nevi günlük yaşantımı yansıtmak istedim. Üzerinde konuşabileceğim fikirlerimi söyleyebileceğim her şey için açtım. Bazen yemek yediğim bir restaurant, bazen gidip izlediğim bir film, bazen de rakıya atılan iki buzun erimesini izlerken aklımdan geçenler.
Kısacası kimsenin dinlemeye tenezzül etmeyeceği şeyleri yazmaya geldim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder